1 De pelgrimsroute naar Santiago de Compostela in Frankrijk
2. N° d’ordre 868
3. Staat die Partij is Frankrijk
4. Critères C (ii)(iv)(vi)
5. Het Comité heeft besloten dit ensemble in te schrijven op de Werelderfgoedlijst onder de criteria ii), iv) en vi):
6. Criterium ii): De pelgrimsroute naar Santiago de Compostela speelde een essentiële rol in de religieuze en culturele uitwisseling en ontwikkeling tijdens de late Middeleeuwen, zoals bewonderenswaardig wordt geïllustreerd door de zorgvuldig geselecteerde monumenten langs de pelgrimsroutes in Frankrijk.
7. Criterium (iv): Aan de spirituele en fysieke behoeften van de pelgrims die naar Santiago de Compostela reisden, werd voldaan door de oprichting van een aantal gespecialiseerde gebouwen, waarvan vele op de Franse delen werden opgericht of verder ontwikkeld.
8. Criterium vi): De pelgrimsroute naar Santiago de Compostela is een uitzonderlijke getuigenis van de macht en de invloed van het christelijk geloof in alle sociale klassen en landen van Europa in de Middeleeuwen. Verscheidene afgevaardigden feliciteerden Frankrijk met deze inschrijving, die vooral belangrijk is voor de “routes”, een zeer nuttig concept voor de ontwikkeling van het werelderfgoed. De afgevaardigde van Frankrijk verklaarde, in antwoord op een vraag van de afgevaardigde van Thailand, dat zijn land bereid is met Spanje te praten over een gezamenlijke inschrijving van de twee plaatsen van de Camino de Santiago.
In 1998 heeft de Unesco 71 monumenten in Frankrijk, waaronder 64 individuele monumenten en 7 trajecten, op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Deze monumenten worden erkend als de belangrijkste mijlpalen op de pelgrimsroutes naar Santiago de Compostela.
Twaalf daarvan liggen aan de Voie de Vézelay.
In de Bourgogne,
In Berry,
In Limousin,
In Aquitanië,
Op een oude secundaire weg (aanvullende classificatie in 1999)
Op hun pelgrimstocht naar het graf van de heilige Jacobus komen de pelgrims gebouwen of kunstwerken tegen die voor, en soms door, hun voorgangers zijn gemaakt.
Sommige van deze gebouwen werden in 1998 geclassificeerd als UNESCO-werelderfgoed, als onderdeel van de Franse Camino de Santiago:
In Bourgondië:
Voor beschermde gebouwen gelegen buiten Crozant kunt u de website raadplegen van de verenigingen die ons volgen op de Vézelay-route.
Maar we kunnen natuurlijk niet al deze wonderen opnoemen. Het pad leidt soms ook tot de ontdekking van een kleine kapel of heiligdom!
Om de specifieke kenmerken van de Vézelay-route in vergelijking met andere Franse Jakobsroutes beter te begrijpen, is het noodzakelijk het historisch erfgoed en de uitzonderlijke invloed ervan in heel Europa te begrijpen. Drie punten zijn bijzonder belangrijk:
De basiliek was oorspronkelijk een nonnenklooster dat sinds het jaar 850 gevestigd was in het naburige dorpje Saint-Père.
Na aanvallen van de Vikingen werd het klooster verwoest. Voor een betere verdediging werd een nieuwe kerk gebouwd op de hoogten van de heuvel van Vézelay. De plaats werd een mannenabdij die veel inwoners aantrok. In die tijd werden de relikwieën van de heiligen, al dan niet metgezellen van Jezus, uit Palestina meegebracht en op grote schaal verspreid. Die van Maria Magdalena – of Maria van Magdala – zijn te zien in de abdij. Hoe zijn ze daar gekomen?
In 1050 werd Maria Magdalena officieel de beschermheilige van de abdij. Zijn relikwieën zijn door Paus Leo IX voor waar verklaard. Uit een bul van 27 april 1050 blijkt dat het graf van Maria Magdalena zich inderdaad in Vézelay bevindt, hoewel dit door de Provençalen wordt betwist. Maar wonderen gebeuren en pelgrims stromen toe.
De sites van de Sainte-Baume, Vézelay, en een paar andere kerken zijn zeker enkele van de beenderen van Maria Magdalena. Maar misschien is het nooit in Frankrijk aangekomen!
In de 12e eeuw was de macht van deze abdij dan ook zeer belangrijk. Het werd een van de plaatsen waar koningen en abten de kruistocht bepleitten.
In 1146 was het Bernard van Clairvaux (Sint Bernard) die opriep tot de tweede kruistocht. Vijftig jaar later, in 1190, begonnen Filips Augustus en Richard Leeuwenhart aan de derde kruistocht vanaf de heuvel van Vézelay.
Later zou koning St. Louis er pelgrimstochten maken voor zijn vertrek op kruistocht in 1270. Maar het was ook in de abdij van Vézelay dat Thomas Beckett, de verbannen aartsbisschop van Canterbury, in 1166 de plechtige veroordeling uitsprak van zijn koning, Hendrik II.
De “Codex Calixtinus”, gepubliceerd rond 1150, is een verzameling van vijf boeken, waarvan het laatste (Boek V) de beroemde “Pelgrimsgids” is.
Geplaatst aan het hoofd van deze collectie gewijd aan de glorie van de heilige Jacobus, gaf deze brief zijn naam aan de hele collectie: de Codex Calixtinus. Het beschrijft vier verschillende routes van Frankrijk naar het graf van de apostel Sint-Jacob, met details over de landen die zijn doorkruist en de volkeren die zijn ontmoet. Aangezien de meeste pelgrims in die tijd niet konden lezen of schrijven, was dit in het Latijn geschreven werk zeker voorbehouden aan een religieuze elite.
“De derde (route), via Sainte-Madeleine de Vézelay, Saint-Léonard en Limousin en Périgueux…
De basiliek heeft de afgelopen jaren een grote renovatie ondergaan, zowel van binnen als van buiten. De vorige campagne werd uitgevoerd door Viollet-le-Duc!
